5 Kenmerken van militaire dictaturen

Militaire dictaturen zijn vormen van regeringen waarin de politieke macht wordt gecontroleerd door generaals en legerbevelhebbers.

Hoewel ze sterk worden bekritiseerd vanwege hun autoritarisme en de belediging van de democratie, zijn militaire regimes nog steeds van kracht in verschillende landen over de hele wereld, zoals Noord-Korea, Thailand, Egypte, enzovoort.

Bovendien hebben landen als Portugal, Chili, Argentinië, Spanje en Duitsland zelfs in de 20ste eeuw periodes van militaire dictatuur doorgemaakt, wat illustreert hoe gemakkelijk dit type regime de macht bereikt.

In het geval van Brazilië begon het militaire regime in 1964 met de staatsgreep die de regering van João Goulart ten val bracht en duurde tot 1985, toen José Sarney het voorzitterschap op zich nam. Tijdens deze periode had het land zes militaire presidenten gekozen door middel van indirecte verkiezingen (zonder de deelname van het volk), waarvan drie werden gehouden door het Nationale Congres en drie door het Kiescollege.

Bekijk hieronder de belangrijkste kenmerken van dit regeringsmodel.

1. Censuur

Militaire regimes neigen ernaar de vrijheid van meningsuiting van burgers, kunstenaars en de pers te censureren als een middel om de integriteit van het systeem te beschermen. Aldus worden alle manifestaties die tegengesteld zijn aan de idealen van de overheid gezien als vormen van rebellie en worden snel tegengewerkt, vooral degenen met een groot reikwijdtebereik als werken van kunstenaars en publicaties in de pers.

In het begin van de jaren zeventig, door middel van wetsbesluit nr. 1.077, werd een voorafgaande censuur ingesteld in Brazilië, bestaande uit een afdeling van de federale politie, gevormd door een team van censors die de inhoud van tijdschriften en kranten evalueerden om te beslissen of ze zouden kunnen gepubliceerd.

2. Autoritarisme en geweld

Het leger maakt gebruik van gewelddadige methoden om controle te verzekeren en tegen-regeringsdemonstraties te ontmoedigen. In militaire regimes is het gebruik van vuurwapens gebruikelijk en zijn gevallen van foltering en verdwijning gebruikelijk.

In Brazilië had de National Truth Commission (CNV), opgericht in 2011 door toenmalig president Dilma Rousseff, het doel om de schendingen van de mensenrechten tijdens de dictatuur te onderzoeken. Aan het einde van het werk schatte de commissie in totaal 434 politiek gemotiveerde sterfgevallen en verdwijningen .

3. Centralisatie van macht

Kim Jong-un, leider van Noord-Korea die de militaire macht van zijn land demonstreert.

Militaire regimes hebben de neiging om de scheiding der machten te onderdrukken en de politieke macht te centraliseren in de handen van de regerende groep. Het is dus gebruikelijk dat dezelfde groep de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht controleert. Net als Brazilië werd in 1968 Institutionele Wet nummer vijf (AI-5) ingesteld, het meest rigoureuze presidentieel decreet van de Braziliaanse dictatuur. Een van de belangrijkste effecten was:

• de mogelijkheid voor de uitvoerende macht om de activiteiten van de wetgevende macht in het hele land op te schorten;
• het vermoeden van legitimiteit van de door de president afgegeven handelingen, onafhankelijk van enige vorm van rechterlijke toetsing;
• wetgeving door middel van uitvoeringsbesluiten uitgegeven door de uitvoerende macht;
• willekeurige federale interventie op staats- en gemeentelijk niveau.

4. Huwelijk van politieke rechten

Verslag van de "Direct Already" -beweging die het recht op rechtstreekse presidentsverkiezingen in Brazilië claimde.

Als een natuurlijk gevolg van censuur en centralisatie van de macht, verbieden militaire regimes de vorming van tegengestelde politieke partijen, waardoor de overgang van macht immens moeilijk wordt en de verspreiding van nieuwe ideologieën.

In Brazilië stelde de Institutionele Akte Nummer Een (AI-1), uitgegeven in 1964, de overheid in staat:

• om de politieke rechten gedurende tien jaar op te schorten van elke burger die idealen uitdraagt ​​die tegengesteld zijn aan het regime;
• wettelijke mandaten op federatief gebied;
• om ambtenaren van hun posten te verwijderen.

5. Onwettigheid

Humberto de Alencar Castelo Branco, eerste president van de militaire dictatuur in Brazilië.

Militaire regimes worden meestal ingesteld na staatsgrepen, waarbij de strijdkrachten (meestal het leger) de macht overnemen in tijden van institutionele kwetsbaarheid. Er is dus geen vorm van sociale participatie in de keuze van regeringsvertegenwoordigers, waardoor deze volledig onwettig is.