Mythe van de grot

Wat is de grotmythe:

Mythe van de grot is een metafoor gecreëerd door de Griekse filosoof Plato, die probeert de toestand van onwetendheid waarin mensen leven te verklaren en wat het zou kosten om de ware "echte wereld" te bereiken op basis van de rede boven de zintuigen.

Ook bekend als Allegorie van de Grot of Parabool van de Grot, is dit verhaal aanwezig in het werk "De Republiek", gecreëerd door Plato en in essentie bespreekt het de theorie van kennis, taal en onderwijs voor de constructie van een ideale staat.

The Cave Myth is een van de filosofischste teksten die het meest besproken en bekend is bij de mensheid en dient als basis voor het uitleggen van het concept van gezond verstand in tegenstelling tot wat de definitie van de kritische zin zou zijn.

Volgens de Platoonse gedachte, die sterk beïnvloed werd door de leer van Socrates, was de zintuiglijke wereld die ervaren vanuit de zintuigen, waar de valse waarneming van de werkelijkheid resideerde; de zogenaamde begrijpelijke wereld werd al alleen bereikt door ideeën, dat wil zeggen, door rede.

De ware wereld kon alleen worden bereikt als het individu de dingen om hem heen waarnam vanuit een kritisch en rationeel denken, waarbij alleen het gebruik van de basiszintuigen werd opgegeven.

Meer informatie over de betekenis van Platonic.

De mythe van de grot

Volgens Plato's verhaal was er een groep mensen die in een grote grot woonde, met hun armen, benen en nek vastgemaakt met kettingen, waardoor ze gedwongen werden zich alleen aan de muur op de bodem van de grot te hechten.

Achter deze mensen bestond een vreugdevuur en andere individuen die rond het licht van vuur beelden van objecten en wezens droegen, waarvan de schaduwen op de muur van de grot werden geprojecteerd, waar de gevangenen toekeken.

Omdat ze vastzaten, konden de gevangenen alleen de schaduwen van de afbeeldingen zien, en oordeelden ze dat die projecties werkelijkheid waren.

Ooit was een van de mensen die in deze grot gevangen zat in staat zichzelf te bevrijden van de ketens en ging de buitenwereld in. In het begin schrok het zonlicht en de diversiteit aan kleuren en vormen de ex-gevangene, waardoor hij terug wilde naar de grot.

Na verloop van tijd verwonderde hij zich uiteindelijk over de talloze nieuwigheden en ontdekkingen die hij had gedaan. Dus hij wilde teruggaan naar de grot en met de andere gevangenen alle informatie en ervaringen delen die er in de buitenwereld bestonden.

De mensen in de grot geloofden echter niet wat de ex-gevangene had en noemden hem een ​​gek. Om te voorkomen dat zijn ideeën andere mensen zouden aantrekken voor de 'gevaren van waanzin', doodden de gevangenen de voortvluchtige.

Interpretatie van de grotmyth

Voor Plato symboliseerde de grot de wereld waarin alle menselijke wezens leven, terwijl de ketens de onwetendheid aanduiden die mensen bindt, wat kan worden weergegeven door de overtuigingen, culturen en andere gezond verstand-informatie die gedurende het hele leven worden geabsorbeerd.

Mensen zitten vast aan deze vooraf vastgestelde ideeën en zoeken geen rationeel besef van bepaalde dingen, vermijden de 'moeilijkheid' van denken en reflecteren, geven er de voorkeur aan zich tevreden te stellen met de informatie die andere mensen hem bieden.

Het individu dat " zichzelf kan bevrijden van de ketenen" en de buitenwereld kan ervaren, is er een die verder gaat dan het gewone denken, kritiek heeft op en vraagtekens zet bij de realiteit ervan.

Net als zijn meester, Socrates, die werd gedood door de Atheners vanwege zijn filosofische gedachten die een destabilisatie teweegbrachten in 'common thought', werd de protagonist van deze metafoor gedood om de verspreiding van 'revolutionaire' ideeën te voorkomen.

The Cave Myth blijft erg eigentijds in de verschillende samenlevingen overal ter wereld, die liever onverschillig blijven ten opzichte van kritisch denken (door luiheid of gebrek aan interesse) en de ideeën en concepten accepteren die bijvoorbeeld door een dominante groep worden opgelegd.

Meer informatie over de betekenis van Mito.