Kenmerken van symboliek

Symboliek was een literaire beweging die eind negentiende eeuw ontstond in Frankrijk. Deze beweging bestond ook in andere vormen van expressie in de kunsten, maar het was in de literatuur dat het meer bekendheid genoot.

Ken de belangrijkste kenmerken van symboliek:

1. Mystieke en transcendentale elementen

In de symbolistische literatuur is de aanwezigheid van mystieke, transcendentale, verborgen en onzichtbare thema's erg sterk. Intuïtie en de elementen die deel uitmaken van de spirituele wereld worden ook gebruikt.

De aanwezigheid van mystieke elementen op schrift heeft het vermogen om de symbolistische literatuur van de werkelijkheid te verlaten, waardoor deze subjectiever wordt.

2. Subjectiviteit

Subjectiviteit manifesteert zich op verschillende manieren in symboliek. Het type taal dat door de auteurs wordt gekozen, is een voorbeeld, vaak onnauwkeurig en met de invloed van wanen en wanen.

De aanwezigheid van elementen die deel uitmaken van de verbeelding en de meest intieme gevoelens van de auteur is een ander element dat subjectiviteit in symboliek aantoont.

Maar de symbolistische subjectiviteit verschilt van de subjectiviteit die bestond in de romantiek. Het heeft meer te maken met gevoelens zonder logica of redenering. Het verschilt van romantisch subjectivisme omdat het afkomstig is van het onbewuste van de auteur.

Zie de subjectiviteit in het gedicht "Acrobat of pain" van Cruz e Souza:

Van de afschuwelijke, bloederige lach,

Schud en schudt

Springt, gooit, springt, clown, strandt

Door de keel van deze trage doodsstrijd ...

3. Oppositie tegen realisme en naturalisme

Door de aanwezigheid van mystiek en subjectiviteit werd de symbolistische literatuur een vorm van ontkenning van andere artistieke stromingen, voornamelijk van realisme en naturalisme.

Deze tegenstelling verschijnt in de symbolistische literatuur als een zekere minachting van de meest logische redenering, van het gebruik van de overdaad aan reden, en van zeer getrouwe beschrijvingen van de werkelijkheid, zoals gebeurde in de realistische literatuur.

Dit toont de noodzaak aan voor symbolistische auteurs om de werkelijkheid te ontvluchten die zo aanwezig was in andere artistieke stromingen.

4. Gebruik van alliteratie en assonantie

Alliteratie en assonantie zijn twee taalfiguren die zijn gekoppeld aan geluiden, aan fonetiek van woorden. Alliteratie wordt gekenmerkt door de herhaling van medeklinkerbrieven en de bevestiging door de herhaling van klinkerletters.

Het gebruik van deze taalfoto's maakt het geluid dat tijdens het lezen wordt geproduceerd belangrijker dan het schrijven. In veel gevallen is het belang van de luidheid van woorden belangrijker dan hun betekenis. Deze eigenschap versterkt het meer subjectieve en poëtische karakter van de symbolistische literatuur.

Zie een voorbeeld in het uittreksel uit het gedicht "Sonata" van de schrijver Cruz e Souza:

Van de immense prachtige zee, bitter,

Marauding murmelt compungentes

Liedjes maagd van latente emoties,

Van de zon in de warme, morbide lusteloosheid.

5. Aanwezigheid van muzikaliteit

Muzikaliteit is constant in de symbolistische literatuur. Het gebruik van middelen uit de Portugese taal om een ​​bepaalde muzikaliteit een plaats te geven, is een zeer opvallend kenmerk van deze periode. Om dit effect te bereiken, gebruikten de auteurs hun eigen taalbronnen, zoals het gebruik van rijmpjes en de herhaling van letters en woorden met vergelijkbare sonoriteit.

Het gebruik van muzikaliteit was een hulpbron die door symbolistische auteurs werd gebruikt om de tekst en de lezer subjectievere gewaarwordingen te geven dan eenvoudig schrijven kon overbrengen. Muzikaliteit werd gebruikt om de symbolistische teksten van poëzie te benaderen.

6. Synesthesie

Synesthesie is een spreekwoord dat uitdrukkingen gebruikt die sensorische sensaties overbrengen: geur, smaak, zicht, aanraken en horen. De auteurs vermengden alle sensaties in hun literatuur.

Woorden zijn te vinden in symbolistische teksten over de geur, smaak of kleur van een gevoel, bijvoorbeeld.

De auteurs gebruikten synesthesie om de lezer meer sensaties te geven dan de overgebrachte woorden, door de weergave van gevoelens of gevoelens te vermengen.

Zie het voorbeeld in Alphonsus de Guimaraens 'gedicht' Sonnet of aroma ':

De ochtend wordt geboren, het licht ruikt ... Zij die opdoemt

Door de subtiele lucht ... Ruik het licht, de ochtend is geboren ...

Oh geluid kleurrijke geurhoorzitting!

Zie ook de betekenis van symboliek.