Betekenis van de zin Ik weet alleen dat ik niets weet

Wat de uitdrukking betekent, ik weet alleen dat ik niets weet:

Ik weet alleen dat ik weet dat niets een beroemde uitdrukking is die wordt toegeschreven aan de Griekse filosoof Socrates, wat een erkenning betekent van de eigen onwetendheid van de auteur.

Er zijn echter mensen die beweren dat Socrates deze zin niet uitsprak, omdat het niet voorkomt in de werken van Plato (zijn bekendste student), die de leringen van Socrates bevatten.

Er wordt verondersteld dat deze zin werd uitgesproken in een gesprek met de Atheners, die niet veel dingen wisten. In deze dialoog met de inwoners van Athene zei Socrates dat hij niets nobels en niets goeds wist. Aan de andere kant dachten de Atheners dat ze wijs waren in verschillende gebieden, terwijl Socrates beweerde dat hij geen kennis had op deze gebieden, dat wil zeggen, Socrates wist dat hij het niet wist.

Er is enige controverse omdat sommigen zeggen dat deze bekentenis van onwetendheid een gevoel van nederigheid uitstraalt van de kant van Socrates. Andere auteurs geven aan dat het concept van nederigheid alleen is ontstaan ​​met het christendom en niet is benaderd met Socrates.

Er is ook een versie die uitlegt dat de zin "Ik weet alleen dat ik niets weet" werd uitgesproken door Socrates toen het orakel hem verklaarde de wijste man in Griekenland te zijn.

Uitleg van de zin Ik weet alleen dat ik niets weet

We kunnen zeggen dat er een tegenstelling is tussen twee soorten kennis: kennis door zekerheid en kennis door gerechtvaardigd geloof. Socrates beschouwt zichzelf als onwetend omdat hij geen zekerheden heeft, bewerend ook dat absolute kennis of met zekerheid alleen in de goden bestond.

Zo vaak betekent deze uitdrukking dat het niet mogelijk is om iets met absolute zekerheid te weten en betekent niet dat Socrates absoluut niets wist.

Met deze zin is het mogelijk om een ​​manier van leven te leren en te adopteren. Het is beter om te veronderstellen dat men niets weet, dan te spreken zonder het te weten. Degenen die denken dat ze veel weten, hebben meestal weinig bereidheid of verlangen om meer te leren. In tegenstelling, wie weet dat ze het niet weten, willen vaak deze situatie veranderen, blijk geven van het verlangen om te leren.

Meer informatie over het concept van kennis.

Verschillende denkers discussiëren over de positionering van Socrates met deze uitdrukking, wat aangeeft dat hij een didactische of ironische bedoeling zou kunnen hebben. Sommigen beweren dat deze verklaring van Socrates een didactische strategie was om les te geven en de aandacht van zijn luisteraars te trekken. Aan de andere kant is er de positionering die aangeeft dat Socrates de ironie gebruikte.

Socratische methode

Socrates gebruikte de dialoog als een methode om tot de waarheid te komen door vragen van de gesprekspartners te stellen totdat ze tot een geldige conclusie kwamen. Vaak was de conclusie dat ze tenslotte niets wisten of weinig wisten over een bepaald onderwerp.

Sommige filosofen geven aan dat Socrates twee stappen in zijn methode gebruikte: ironie en maieutiek. De eerste - ironie - was om de eigen onwetendheid toe te geven om in de waarheid te duiken en illusoire kennis te vernietigen. De tweede stap - maieuïteiten - wordt geassocieerd met het verhelderen of "baren" van kennis in de geest van een persoon.

De socratische methode veroorzaakt ook discussie in de academische wereld, want sommigen beweren dat de methode maieutisch is, anderen geven aan dat de methode die door Socrates wordt gebruikt, is gebaseerd op elenkhós, wat weerlegging betekent.