Verzorgingsstaat

Wat is de verzorgingsstaat:

De welvaartsstaat, of welvaartsstaat, is een regeringsmodel waarin de staat zich engageert om het economisch en sociaal welzijn van de bevolking te garanderen.

De welvaartsstaat wordt ook wel de verzorgingsstaat genoemd, omdat de overheid actieve maatregelen neemt om de gezondheid en het algemene welzijn van de burgers te beschermen, met name die in financiële nood.

Wat is het doel van de verzorgingsstaat?

Het doel van de verzorgingsstaat is te zorgen voor gelijke kansen voor burgers en een eerlijke verdeling van welvaart. Daarnaast neemt de staat de verantwoordelijkheid voor personen die niet in staat zijn om een ​​fatsoenlijk leven te leiden door de verdeling van subsidies, subsidies, concessies en andere maatregelen.

In de praktijk variëren de kenmerken van de verzorgingsstaat volgens de regering van elk land. In de Verenigde Staten heeft de term welvaartsstaat echter een pejoratieve connotatie die verschilt van de rest van de wereld, wat alleen 'hulp aan de armen' betekent.

De verzorgingsstaat kan breed of eng worden gedefinieerd. De brede betekenis wordt door sociologen weinig geadopteerd en bestaat uit een bijdrage van de overheid aan het welzijn van burgers, zoals:

• bestrating van straten en trottoirs;
• openbaar vervoer;
• riolering;
• garbage collection;
• policing;
• scholen, etc.

In de strikte zin, zoals vaak wordt benaderd, is de verzorgingsstaat er een die maatregelen vaststelt zoals:

• werkloosheidsverzekering;
• pensioenen voor ouderen;
• zwangerschapsverlof;
• medische hulp, etc.

Hoe kwam de verzorgingsstaat tot stand?

In het kader van sociaal beleid is de staat van oudsher ingedeeld in drie verschillende perioden:

• Liberale staat
• Sociale staat
• Neoliberale staat

De verzorgingsstaat wordt ingevoegd in het tweede moment en is het resultaat van verschillende transformaties die zich in de loop van de tijd hebben voorgedaan. Geleidelijk aan hebben overheden over de hele wereld de verantwoordelijkheid op zich genomen om het welzijn van de bevolking te verzekeren door middel van actieve maatregelen.

De belangrijkste oorzaken die hebben geleid tot de opkomst van de verzorgingsstaat zijn:

Verovering van politieke rechten door de arbeidersklasse

Door de klassenstrijd verwierf de arbeidersklasse aan het eind van de negentiende eeuw politieke rechten, resulterend in de socialisatie van de politiek. Zo kreeg het maatschappelijk middenveld toegang tot de besluitvorming en verloor de elite zijn monopolie op de staat.

Met de vertegenwoordiging van de arbeidersklasse nam de staat geleidelijk de plicht op zich om zijn rechten te beschermen.

Socialistische revolutie in Rusland

De Oktoberrevolutie (ook wel de bolsjewistische revolutie genoemd), die plaatsvond in Rusland in 1917, was een socialistische revolutie waarin de arbeidersklasse het ontslag van de vorst Nicholas II opdrong. De beweging maakte een einde aan het tsarisme in Rusland en gaf aanleiding tot de Sovjet-Unie.

De episode had consequenties in het kapitalistische model over de hele wereld, die heroverwogen werden om soortgelijke revoluties te voorkomen. Dit versterkte het belang van het veiligstellen van de rechten van de arbeidersklasse.

Monopoliekapitalisme

Toen het kapitalisme van de concurrentiefase naar de monopolistische fase ging, kwam het liberale staatsmodel ter discussie. Dit komt omdat de staat begon te investeren in bedrijven, waarbij snelheid en productie toenamen, wat resulteerde in een hoge concentratie van kapitaal in de handen van enkelen. Deze nieuwe realiteit belemmerde de opkomst van kleine bedrijven en schudde de klassieke liberale idealen, die de overgang naar de verzorgingsstaat mogelijk maakten.

1929 Crisis

De crisis van 1929 (ook wel de Grote Depressie genoemd) was een periode van sterke recessie in de wereldeconomie. De crisis werd veroorzaakt door de overproductie die volgde op de Eerste Wereldoorlog, vanwege de noodzaak om het continent te bevoorraden. Naarmate de Europese landen zich herstelden, daalde de export, vooral in de Verenigde Staten, waardoor een grote ongelijkheid tussen productie en consumptie ontstond.

De crisis van 1929 bracht de tekortkomingen van het liberale model aan het licht en wees op de noodzaak van actief ingrijpen door de staat in de economie. Op deze manier kan worden gezegd dat de verzorgingsstaat sinds de jaren dertig meer relevantie heeft gekregen.

Kenmerken van de verzorgingsstaat

De verzorgingsstaat is geen vast overheidsmodel en presenteert zich daarom op verschillende manieren over de hele wereld. Onder de algemene kenmerken van de verzorgingsstaat zijn echter:

Het neemt maatregelen van socialistische aard aan : zelfs in kapitalistische landen zijn welzijnsmaatregelen van de verzorgingsstaat van socialistische aard, omdat ze gericht zijn op een billijke herverdeling van inkomen en gelijke kansen voor iedereen. Een van de belangrijkste maatregelen van dit type zijn pensioenen, beurzen, verzekeringen en andere welzijnsconcessies.

Ze hebben beschermende wetgeving : als een manier om de rechten van kwetsbare burgers te beschermen, heeft de verzorgingsstaat wetten om hun rechten te beschermen, zoals minimumlonen, veiligheid en gezondheid op het werk, vakantie, beperkingen op kinderarbeid., etc.

Staatsinterventie in de economie : om de rechten van burgers te waarborgen, handelt de verzorgingsstaat actief in de economie.

Staatloosheid van bedrijven : de verzorgingsstaat neigt ernaar bedrijven in strategische sectoren te nationaliseren, zodat de overheid over de nodige instrumenten beschikt om openbare diensten te bevorderen. Een van de meest doelgerichte gebieden zijn huisvesting, basis sanitaire voorzieningen, transport, vrije tijd, etc.

Staatscrisis van sociaal welzijn

Door ontelbare verantwoordelijkheden ten opzichte van burgers aan te nemen, staat de verzorgingsstaat voor verschillende problemen en daarom wordt zijn effectiviteit over de hele wereld ondervraagd.

Wanneer de overheidsuitgaven, opgelopen tot de welvaartskosten van de bevolking, opwegen tegen de overheidsinkomsten, komt het land in een fiscale crisis terecht. Dit scenario wordt de crisis van de welvaartsstaat genoemd.

Een van de belangrijkste tekenen van de crisis van de verzorgingsstaat zijn de maatregelen die Margaret Thatcher in haar tijd als premier in Groot-Brittannië (1979-1990) heeft genomen. Thatcher erkende dat de staat niet langer de financiële middelen had om welzijnsmaatregelen te handhaven en tegelijkertijd de economische groei te bevorderen. Zo maakte de regering van de regio de overstap naar het neoliberalisme.

Verzorgingsstaat in Brazilië

In Brazilië manifesteerde de verzorgingsstaat zich in de regering van Getúlio Vargas in de jaren 1940. De periode werd gekenmerkt door de invoering van arbeidswetten, met name het minimumloon. Hieruit volgde het land de traditie van het beschermen van sociale rechten, hetzij door wetgeving of welzijnsmaatregelen.

Momenteel heeft Brazilië verschillende maatregelen die kenmerkend zijn voor de verzorgingsstaat, zoals zwangerschapsverlof, raciale quota, werkloosheidsverzekering, sociale zekerheid, enz.