sofisterij
Wat is sofisme:
Soefisme of sofisterij betekent een gedachte of retoriek die tot doel heeft om fouten te veroorzaken, gepresenteerd met schijnbare logica en betekenis, maar met tegenstrijdige gronden en met de bedoeling om te misleiden .
Tegenwoordig wordt een sofistisch discours beschouwd als een argument dat naar verluidt de waarheid presenteert, maar de werkelijke bedoeling ervan ligt in het idee van de fout, gemotiveerd door een captious gedrag, in een poging om te misleiden en te misleiden.
In populaire zin kan een sofisme worden geïnterpreteerd als een leugen of een daad van kwade trouw.
Meer informatie over de betekenis van lastig.
Sophisme moet niet worden verward met paralogisme, dat ook gebaseerd is op een valse redenering, een denkfout of onlogisch denken, maar met het verschil te goeder trouw gemaakt . Paralogisme houdt verband met onwetendheid, wanneer het individu zich niet bewust is van zijn valsheid.
De definitie van sofisme is echter door de eeuwen heen enorm veranderd. In het oude Griekenland bijvoorbeeld, werd de term gebruikt in de betekenis van 'het verlenen van wijsheid' door middel van technieken van retoriek en argumentatie.
Etymologisch is het sofisme afgeleid van het Griekse sofisme, waarin sophia of sophos respectievelijk 'wijsheid' en 'wijs' betekenen. Dit woord kwam om alle kennis over algemene menselijke zaken aan te duiden.
De sofisten van het oude Griekenland stonden bekend als belangrijke leraren, reisden door de steden en leerden hun studenten de retoriek, wat erg belangrijk was voor hen die het politieke leven wilden nastreven.
De sofisten werden beschouwd als meesters in spraaktechnieken, waardoor de spreker snel geloofde waar hij het over had, of het waar was of niet.
De grootste toewijding van de sofisten zou zijn om het publiek te laten geloven in wat ze zeiden, en niet om te zoeken naar de waarheid of om dit gevoel in de gesprekspartner aan te wakkeren.
Socrates was een van de belangrijkste tegenstanders van het sofistische denken, die ook een afkeer had van de hoge honoraria die sofistische leraren hun studenten in rekening brachten.
Plato en Aristoteles waren ook belangrijke filosofen die sofisme uitdaagden, die nadien een pejoratieve connotatie kreeg als een vorm van intellectuele oneerlijkheid.
Voorbeelden van drogredenen
Zoals gezegd is een sofisme een schijnbaar logisch argument, waarvan de premissen de conclusie niet ondersteunen. Zie de voorbeelden om het onderwerp te illustreren:
"Als liefde blind is en God liefde is, dan is God blind."
"Wie niet werkt, heeft veel vrije tijd. Als tijd geld is, is wie niet werkt, rijk."
"Als het eten van groenten zou afvallen, zouden olifanten en nijlpaarden niet dik zijn."
Sofisme en syllogisme
Het syllogisme is een filosofische gedachte gepresenteerd door Aristoteles, die een intrinsieke relatie heeft met de definitie van sofisme.
Syllogisme zou het idee zijn om lid te worden van twee gebouwen om tot een conclusie te komen op basis van deductie.
Bijvoorbeeld: " Ieder mens is sterfelijk " (premisse 1) / " John is een mens " (premisse 2) / " Dus John is sterfelijk " (conclusie).
Zelfs als het een logische gedachte is, kan het syllogisme onjuiste conclusies presenteren, die zichzelf kenmerken als een sofistisch syllogisme.
Zie ook de betekenis van het Stoïcisme.
