tropisme
Wat is Trophism:
Trophism is een term die wordt gebruikt in de biologie, geneeskunde en fysiotherapie en verwijst naar de studie van lichaamsweefsels, vooral met betrekking tot voeding en een gezonde ontwikkeling van spieren.
De studie van trophism is belangrijk om ziekten te verhinderen of te behandelen en kan in veel gebieden van gezondheid worden toegepast: als huid, spijsverteringssysteem en gynaecologie, bijvoorbeeld.
Maar het is in relatie tot de spieren dat trofisme meer bestudeerd en toegepast wordt.
Muscle Trophism
Gespierd trophisme bestudeert hoe voeding en onderhoud van spiergezondheid plaatsvindt, wat direct verband houdt met de bloedtoevoer naar de spier en met het beoefenen van fysieke oefeningen. Spiertrofisme bestudeert ook de winst of het verlies van kracht en spiertonus.
Hypertrofie is de toename van spiermassa door het beoefenen van adequate fysieke oefeningen en een eiwitrijk dieet. Aan de andere kant is atrofie het tegenovergestelde van hypertrofie, het is een afname van spiermassa of een gebrek aan spierontwikkeling, die kan worden veroorzaakt door gebrek aan lichaamsbeweging, onvoldoende dieet of ziekte.
Spiertrofisme is ook erg belangrijk op het gebied van fysiotherapie om letsels, gezondheid en spierontwikkeling te beoordelen.
Trofisme en spiertonus
Spierspanning is de mate (capaciteit) van samentrekking van een spier tijdens de rusttoestand, dat wil zeggen, wanneer er geen spierbeweging is. Spierspanning wordt veroorzaakt door zenuwprikkels.
Als de spier volledig in rust is, zal het voor de spier moeilijker zijn om te bewegen zodra het een hersenstimulus ontvangt, dat wil zeggen, wanneer het de volgorde van de hersenen ontvangt dat de spier zich verplaatst en samentrekt.
Er is ook hypotonie en hypertonie. Hypotonie treedt op als er sprake is van verlies van spierspanning, veroorzaakt door een neurologische aandoening of beroerte (beroerte). Reeds de hypertonie is het tegenovergestelde, wanneer de spiertonus een toename heeft die verder gaat dan verwacht, kan die veroorzaakt worden door voornamelijk neurologische ziekten.
Evaluatie van spiertonus
De beoordeling van de spiertonus is gericht op het beoordelen van het vermogen van een persoon om een spier of een spiergroep vrijwillig samen te trekken.
De evaluatie is fysiek en moet worden gedaan met de patiënt in rust. De professional die verantwoordelijk is voor de evaluatie, maakt aanraaktests in de spiergroep die wordt geanalyseerd.
Als er stijfheid of verlies van spierresistentie is, kan er een probleem zijn met de spiertonus.
Spiersterktetest
In tegenstelling tot wat er gebeurt in de evaluatie van de spierspanning, wordt in de sterktetest de kracht van de spieren geëvalueerd wanneer ze actief zijn. De test wordt gebruikt om spierblessures te vinden of om het bestaan van spierzwakte te beoordelen.
Er zijn verschillende methoden om spierkracht te testen. Maar in het algemeen wordt de patiënt tijdens de sterktetest geïnstrueerd om specifieke oefeningen te doen volgens de spier die wordt getest.
Om de spierkracht te bepalen, evalueert de professional de tijd die de patiënt kan krijgen om de spieren te samentrekken tijdens de oefening.
Zie ook de betekenis van hypertrofie en spiertonus.
