depressie

Wat is depressie?

Depressie is een term die in de psychiatrie wordt gebruikt om een ​​stemmingsstoornis aan te duiden, een syndroom waarbij de belangrijkste klacht van patiënten de depressieve en soms prikkelbare stemming is voor het grootste deel van de dag.

Depressie wordt echter als veel dieper beschouwd dan verdriet. Het woord "depressie" komt van het Latijnse depressio, deprimere, wat "strakker", "naar beneden" betekent.

De psychische functies en motorische vaardigheden van de depressieve persoon worden afgeremd, evenals verminderde aandacht en concentratie.

Ook aanwezig zijn constant negatieve gedachten, schuldgevoelens, gevoelens van waardeloosheid, verminderd genot en humeur voor dagelijkse en recreatieve activiteiten, en verlies van het vermogen om te plannen voor de toekomst.

Aanvankelijk werd de term depressie gebruikt om symptomen aan te duiden of mentale toestanden te karakteriseren, en de ziekte werd melancholie genoemd, een term die meer dan 25 eeuwen geleden werd gecreëerd.

In de twintigste eeuw, in 1995, werd depressie beschouwd als een ziekte of affectieve of stemmingsstoornis.

Depressie en angst zijn de meest voorkomende psychische stoornissen in de samenleving. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is depressie een van de belangrijkste oorzaken van invaliditeit in de wereld, en zelfmoord geassocieerd met depressie maakt jaarlijks ongeveer 850.000 slachtoffers.

Depressie (Relief)

In de geografie is een depressie een plotselinge verlaging van het reliëf, dat wil zeggen dat het overeenkomt met een gebied met een lagere hoogte dan de omliggende gebieden.

Er zijn 2 soorten depressie:

  • Relatieve depressie : het heeft een lagere hoogte dan de omliggende gebieden, maar bevindt zich boven zeeniveau;
  • Absolute depressie : het bevindt zich onder op zeeniveau.

Depressies zijn over het algemeen vlak, vanwege de erosieve processen die ze al duizenden jaren hebben doorgemaakt.