socialisatie

Wat is socialisatie:

Socialisatie is de handeling of het effect van socialiseren, dat wil zeggen van sociaal maken, van samenkomen in de samenleving . Het is de uitbreiding van bepaalde voordelen, door middel van wetten en decreten, tot de hele samenleving. Het is het proces van het integreren van individuen in een groep.

In sociologie is socialisatie het proces waardoor het individu, in biologische zin, wordt geïntegreerd in een samenleving. Door socialisatie ontwikkelt het individu het collectieve gevoel van sociale solidariteit en de geest van samenwerking, het verwerven van de gewoonten die hem in staat stellen om in een samenleving te leven.

Socialisatie betekent leren of onderwijs in de breedste zin van het woord, leren dat begint in de vroege kindertijd en eindigt alleen met de dood van de persoon.

Meer informatie over leren.

Socialisatie impliceert aanpassing aan bepaalde culturele patronen die in de samenleving bestaan, dat wil zeggen, het is de neiging om in de maatschappij te leven; het is beleefdheid (set formaliteiten, door burgers zelf waargenomen, wanneer ze goed opgeleid zijn).

Voor socialisatie, schrijft de socioloog van Pernambuco Gilberto Freire (1900-1987):

"Het is de conditie van het (biologische) individu dat is ontwikkeld, binnen sociale organisatie en cultuur, in de sociale persoon of mens, door het verwerven van status of situatie, ontwikkeld als een lid van een groep of van verschillende groepen."

Zie ook de betekenis van het sociale leven.