romantiek

Wat was romantiek:

De romantiek was een artistieke, intellectuele en filosofische beweging die aan het eind van de achttiende eeuw in Europa opkwam en in de meeste plaatsen in het midden van de negentiende eeuw zijn hoogtepunt bereikte.

De romantiek werd gekenmerkt door de nadruk op emoties, individualisme en de verheffing van de natuur . Om deze redenen wordt de beweging begrepen als een reactie op het verergerde rationalisme en materialisme verspreid door de Verlichting en de Industriële Revolutie.

De romantische periode werd ook gekenmerkt door afwijzing van de voorschriften van orde, harmonie en balans, kenmerkend voor het classicisme. Voor de romantici lag de focus op de subjectiviteit van elk individu, inclusief het irrationele, het imaginaire, het spontane en het transcendentale.

Hoewel de romantiek zich explicieter heeft gemanifesteerd in de beeldende kunst, muziek en literatuur, heeft de beweging een grote invloed gehad op het onderwijs, de sociale wetenschappen en de natuurwetenschappen. Specifiek in de politiek had romantiek een complex effect, omdat de aantrekkingskracht van de emoties veel politieke toespraken inspireerde die werden gebruikt in conservatisme, liberalisme, nationalisme, enz.

Kenmerken van de romantiek

Aangezien de romantiek een afwijking van de waarden urbanisatie, vooruitgang en rationaliteit zocht, zijn de meeste kenmerken ervan directe tegenstellingen tegen deze voorschriften. Een van de belangrijkste kenmerken van de beweging zijn:

Individualisme en subjectivisme

Romantische denkers en kunstenaars legden grote nadruk op hun persoonlijke kenmerken en ervaringen, die meestal werden bepaald door gevoelens en emoties. Op deze manier werden de romantische werken gekenmerkt door een sterk subjectivisme dat het wereldbeeld van de auteurs getrouw weergaf.

Valorisatie van emoties en zintuigen

De romantiek vocht tegen overdreven logisch en rationeel denken, met het argument dat emoties en zintuigen even belangrijk waren in de redenering. De aanwezigheid van de emotie en de gevoelens van de auteurs in de werken is opmerkelijk in de beweging.

Verheffing van de natuur

Voor de romantici bestond de natuur uit een onbeheersbare en transcendentale kracht die, hoewel gerelateerd, verschilt van fysieke elementen zoals bomen, bladeren, enz.

Opstand en idealisme

De romantiek verwierp de status-quo en beschouwde de regels van de moderne wereld als beperkingen van persoonlijke, politieke en artistieke groei. Zo waren romantische kunstenaars idealisten en schoten ze zichzelf vaak af als rebelse helden aan de rand van de samenleving en zagen ze hun werk als een manier om verandering te bevorderen. Om deze reden was het gebruikelijk dat romantische kunst de sociale onrechtvaardigheden en politieke onderdrukkingen uit die tijd portretteerde.

Focus op de verbeelding

Gezien het feit dat romantiek een uitweg uit de waarden van de tijd vertegenwoordigde, namen romantische denkers en kunstenaars vaak hun toevlucht tot de verbeelding bij de productie van hun werken. In de literatuur bijvoorbeeld was het doel niet om de wereld te beschrijven zoals die is, maar eerder zoals die zou kunnen zijn.

Romantiek in de kunst

De romantische kunst was in wezen gebaseerd op individualisme, natuur en het imaginaire . Deze waarden manifesteerden zich in alle artistieke takken van de tijd en inspireerden schilderijen, sculpturen, gedichten, onder anderen.

Vanwege de nadruk op verbeelding, gaven kunstenaars veel aandacht aan intuïtie, instinct en emotie, zonder dat dit een totale afwijking van reden en logica impliceerde. Omdat ze zeer persoonlijk en subjectief waren, versterkten deze gevoelens het idee van individualisme dat de beweging markeerde.

"Ik moet een systeem creëren of tot slaaf worden gemaakt door dat van een andere man." - William Blake

"Alle goede poëzie is een spontane stroom van krachtige gevoelens." - William Wordsworth

Voor de romantici manifesteerde het individualisme zich vollediger in contexten van eenzaamheid. Om deze reden neigt romantische kunst sterk meditatief te zijn. Deze focus op beeldtaal en subjectivisme verwijderde het idee dat kunst een spiegel van de wereld was. In de romantiek creëerde kunst een parallelle wereld .

"The Raft of Medusa", door Théodore Gericault, die de nadruk legt die de romantische kunst aan het imaginaire gaf.

Wat de natuur betreft, werd het tot de achttiende eeuw uitsluitend gezien als iets dat de mens ter beschikking stond. Deze positie werd versterkt door de industriële revolutie, die nieuwe technologieën bracht die in staat zijn meer en meer hulpbronnen uit de natuur te halen, zonder bezorgdheid voor de toekomst van het milieu.

De romantiek bracht een nieuw concept van de natuur dat niet beperkt was tot bossen, bomen en dieren. Voor de romantici was de natuur een superieure entiteit en onbegrijpelijk voor mannen. Om deze reden werd het onderwerp ook subjectief bekeken en varieerde het beeld van kunstenaar tot kunstenaar.

Een van de meest voorkomende vormen van interpretatie van de natuur was het idee dat het een goddelijke plek was, een toevluchtsoord van de geïndustrialiseerde wereld of zelfs een helende kracht. Deze waardering voor de natuur betekende dat door de Romantiek landschapsschilderkunst, ooit gezien als een lagere vorm van kunst, sterk werd verbeterd.

"The lonely tree", door Caspar David Friedrich. Het werk demonstreert verschillende karakteristieke kenmerken van romantische werken, zoals de cultus van de natuur, de verheffing van eenzaamheid en de ontsnapping van de stad (escapisme).

Voornamen en werken van de Romantiek

Kijk onder de belangrijkste romantische kunstenaars, gevolgd door enkele van zijn werken:

literatuur

William Blake - Zeven verlichte boeken, Het huwelijk van de hemel en de hel, Jeruzalem, enz.

Samuel Taylor Coleridge - De ballade van de oude zeiler, Kubla Khan, Cristabel, etc.

William Wordsworth - Eenzame wolk die ik heb bewandeld, Het voorspel, Ode aan de plicht, etc.

schilderij

Francisco de Goya - Drie mei van 1808 in Madrid (of de opnames van drie mei), Saturnus verslindt een zoon, De maja naakt, De maja gekleed, etc.

William Turner - The Slave Ship, Rain, Steam and Speed, The Battle of Trafalgar, etc.

Caspar David Friedrich - Wandelaar op de zee van mist, Monnik bij de zee, De zee van ijs, etc.

Eugène Delacroix - Vrijheid die de mensen leidt, Het bloedbad van Chios, De dood van Sardanápalo, enz.

beeldhouwkunst

Antoine-Louis Barye - Theseus en de Minotaurus, leeuw en slang, adelaar en slang, etc.

Pierre Jean David - Herleven van Griekenland, de dood van Achilles, Louis II, enz.

Historische context

De romantiek ontstond tijdens de periode die bekend staat als het tijdperk van revoluties (grofweg begrepen tussen de jaren 1774 en 1849), waarin verschillende politieke, sociale en economische transformaties plaatsvonden in het Westen. Tot de belangrijkste revolutionaire bewegingen van die tijd behoren de industriële revolutie en de Franse revolutie.

Bewogen door dezelfde idealen van verandering, begonnen romantische kunstenaars niet alleen de theorie en praktijk van hun kunsten te veranderen, maar ook de manier waarop ze de wereld waarnamen. Deze transformatie overstijgt het artistieke veld en heeft een immense impact op de westerse filosofie en cultuur, die emotie en zintuigen accepteerde als een geldige manier om het leven te ervaren.

De invloed van revoluties is te zien in de kenmerken van idealisme en rebellie, die opmerkelijk waren in de werken die tijdens de periode werden geproduceerd.

Evenzo kan escapisme en subjectivisme, dat individuele gevoelens meer waardeert dan collectieve gevoelens, als een gevolg van afkeer van de sociale situatie, ook worden aangemerkt als een invloed van de historische periode in de romantiek.

Het individualisme, dat ook een aspect van de romantiek was, was een kenmerk van de toenmalige bourgeoisie, dat meer werd bewezen door de revoluties van de late achttiende eeuw.

Romantiek in Brazilië

De romantiek in Brazilië vertoont veel overeenkomsten met de Europese romantische stroming, maar heeft tegelijkertijd verschillende eigenaardigheden die worden gekenmerkt door de lokale historische context. Dus, naast subjectivisme, cultus van de natuur, escapisme en sentimentaliteit, werd de romantiek in Brazilië sterk gemarkeerd door het nationalisme, door de verheffing van de Indiase, naast andere kenmerken.

Hoewel het om verschillende kunstgebieden ging, was de romantische periode in Brazilië sterk gericht op literatuur en poëzie. In die zin ging de Braziliaanse romantiek door drie perioden:

Eerste generatie

Gemotiveerd door de recente onafhankelijkheid van Brazilië in 1822, werd de eerste generatie van de Braziliaanse romantiek gekenmerkt door een sterke behoefte om de lokale cultuur te bevestigen en te breken met de Europese invloed. Zo hebben de werken vaak nationalistische waarden overgedragen en het Indianisme overgenomen, dat de Indiërs verhief als helden die de cultuur vertegenwoordigen.

Tweede generatie

De tweede generatie van de Braziliaanse romantiek verscheen in het midden van de negentiende eeuw en werd sterk beïnvloed door de werken van de Engelse dichter Lord Byron. De meest opvallende kenmerken van deze tijd waren pessimisme, desillusie, verhoging van de dood, depressie en eenzaamheid. Om deze reden wordt de periode ook "ultraromantisch" of "kwaad van de eeuw" genoemd.

Derde generatie

De derde generatie begon rond 1860 en had een zeer politieke en sociale focus, beïnvloed door de werken van Victor Hugo. Zo hebben de kunstenaars in hun werken ideale abolitionisten, sociale critici en valorisatie van de vrijheid overgedragen. De periode wordt ook "condoreira-generatie" genoemd met betrekking tot een condor, die wordt beschouwd als een symbool van vrijheid.

Zie ook enkele kenmerken van de romantiek en lees meer over industriële revolutie en verlichting.