canon

Wat is Canon:

Canon is een term afgeleid van de Griekse " kanón ", gebruikt om een ​​staaf aan te duiden die diende als referentie als meeteenheid. In de Portugese taal heeft de term de algemene betekenis gekregen van regel, voorschrift of norm . In bepaalde contexten kan het woord canon meer specifieke betekenissen hebben.

In de literatuur is het een verzameling boeken die in een bepaalde periode, stijl of cultuur als referentie wordt beschouwd. "Macunaíma", door Mário de Andrade, of "Grande Sertão: Veredas", door Guimarães Rosa, kunnen worden beschouwd als kanonnenwerken uit de Braziliaanse literatuur.

In de context van religie wordt een reeks canonboeken beschouwd als goddelijke inspiratie. In de katholieke godsdienst is ook de naam gegeven aan een van de partijen waarin de liturgie of de regels vastgelegd in een raad verdeeld zijn.

Canon in de kunst

In de Schone Kunsten was canon een regel die de ideale verhoudingen van de menselijke figuur vastlegt. De Vitruviusman, door Leonardo da Vinci, wordt beschouwd als een canon van menselijke proporties. Later werd het ook toegepast in de architectuur. De belangrijkste theoretici waren onder meer Policleto, Leonardo da Vinci ( Tratatto Sulle Proporcioni ) en Dürer.

Muzikale canon

In muziek is canon een compositie van twee of meer stemmen die dezelfde melodie zingen, die wordt gekenmerkt door het achterwege blijven van de gezongen zang van deze stemmen. De canon van Pachelbel is een van de beroemde composities in deze stijl. Chico Buarque componeerde het nummer "Without Fantasy" in de stijl van de canon.

Het is de meest rigoureuze vorm van imitatieve stijl. De stemmen van onbeperkt aantal komen achtereenvolgens op exacte afstanden en zijn gelijk in hun omvang, complementair aan elkaar, echter harmonisch, wat is waarom het in polyfonie ook nodig is om een ​​verslag van het concept van harmonie te hebben, hoewel in een andere betekenis.

Het is belangrijk om hieraan toe te voegen dat de afstand van de intervallen divers kan zijn (canon in unisono, octaaf, seconde, enz.).

Oorspronkelijk was de canon een van de vroegste vormen van contrapuntkunst, omdat het zijn wortels heeft in de gechoreografeerde ( rondellus, ruta ) gezangen gebruikt in de volksmuziek en dateert uit de 13e eeuw, wat kan worden bewezen door de beroemde Engelse canon. De zomer is ijzel in .

De cultivering van de canon bereikte zijn hoogtepunt in de 15e-16e eeuw in Nederland. JS Bach vereeuwigde zichzelf in de Goldberg-variaties, gepubliceerd in 1741.