Pacta sunt servanda
Wat is Pacta sunt servanda:
Pacta sunt servanda is het beginsel van dwingend recht dat betrekking heeft op contracten tussen twee of meer partijen. Het bestaat uit het idee dat moet worden voldaan aan hetgeen in het contract is vastgelegd en door de partijen is ondertekend. Dit is een Latijnse uitdrukking en betekent dat "verbonden moeten worden gerespecteerd" of dat "overeenkomsten moeten worden gehandhaafd" in het Portugees.
Het basisprincipe van pacta sunt servanda zegt dat hetgeen wordt geschreven, een wet wordt tussen de partijen die een dergelijk document hebben ondertekend. Op deze manier kan iemand iemand niet dwingen een contract te vervullen waarvan hij geen ondertekenaar is.
De pacta sunt servanda is ook het basisprincipe van burgerlijk recht en internationaal recht. Deze voorwaarde garandeert de rechtszekerheid en autonomie van de partijen bij het ondertekenen van een dergelijk contract.
Pacta sunt servanda en Rebus sic stantibus
Beide principes bepalen de naleving van contracten, zowel privé als openbaar.
Volgens de rebus sic stantibus- clausule, die de Theory of Imprevision vertegenwoordigt, moet de verplichting van contractuele regels geldig zijn, op voorwaarde dat de voorwaarden die bestaan op het moment van ondertekening van het contract in de loop van de tijd hetzelfde blijven.
In het Latijn betekent de uitdrukking rebus sic stantibus letterlijk "dingen zijn zoals deze" of "terwijl de dingen zo zijn", in het Portugees.
Lees meer over Rebus sic stantibus .
Als de kenmerken die de inhoud van het contract bepalen veranderen, is er niet langer een verplichting van het beginsel pacta sunt servanda .
In het geval van een doorlopende uitkeringsovereenkomst bijvoorbeeld, als tijdens de uitvoering van een onvoorziene gebeurtenis die het één partij onmogelijk maakt om zich aan de regels te houden, de theorie van onnauwkeurigheid ( rebus sic stantibus ) in het spel komt met de intentie van evenwicht tussen de ondertekenaars.
Zie ook wat beëindiging van het contract betekent.
