Non-verbale communicatie

Wat is non-verbale communicatie:

Non-verbale communicatie omvat het gebruik van lichaamstaal wanneer het individu in staat is om zichzelf te uiten met behulp van zijn lichaam door gezichtsuitdrukkingen, lichaamshoudingen, fysieke afstanden en gebaren die de communicator niet verstaan.

Dit type communicatie wordt gekenmerkt doordat het wordt gemaakt door de afwezigheid van de middelen van spreken of schrijven, soorten verbale communicatie.

Non-verbale communicatie betekent ook alle soorten tekstsymboliek, zoals plaques, gebaren, verschijningen, kleuren, tekeningen, onder andere beelden die dienen als transmitters van informatie, emoties en sensaties.

Voorbeeld: borden en verkeersborden.

Meer informatie over de betekenis van lichaamstaal.

Normaal gesproken is verbale communicatie (voornamelijk door spraak) gekoppeld aan non-verbale communicatie.

Wanneer iemand bijvoorbeeld een verhaal vertelt (verbale taal), voert het onbewust lichaamsbewegingen, gezichts bewegingen en geluidsvariaties uit die niet alleen verhalende informatie aan de gesprekspartner overbrengen, maar ook emoties en sensaties.

Typen non-verbale communicatie

Non-verbale communicatiestudies zijn onderverdeeld in vier hoofdgebieden:

Proxemics : is gerelateerd aan de ruimte en omgeving die het individu om hen heen gebruikte om te communiceren;
Fysieke verschijning : het is de impact die de fysieke kenmerken van de communicator in de ontvanger kunnen veroorzaken, dat wil zeggen, de "eerste indrukken";
Paralinguagem : het is gerelateerd aan de sonore karakteristieken en hoe deze kunnen beïnvloeden in de betekenis van een discours, bijvoorbeeld. De intensiteit, volume, snelheid, pauzes, zijn enkele voorbeelden;
Kinetica : het gaat over de bewegingen die het lichaam uitvoert, het markeren van de gezichtsuitdrukkingen, de gebaren en hun betekenissen volgens de cultuur en context van een samenleving, bijvoorbeeld;