bureaucratie

Wat is bureaucratie:

Bureaucratie is een term uit het Latijn en Frans die kantoor betekent. Bureaucratie betekende alle openbare ambten in het achttiende-eeuwse Frankrijk en ook de macht en actie van werknemers in kantoren en elke andere werkomgeving.

Bureaucratie is een concept dat verband houdt met de onevenredige dominantie van het administratief apparaat in het gehele openbare leven of de particuliere sector. Het bestaat uit een regering die wordt uitgeoefend door ambtenaren, de 'tirannie van een officier' genoemd, een fantasieloos verhaal. Het beschouwt het publiek als een amorfe massa, in staat om te worden omgezet in cijfers en bestanden. De reden voor het bestaan ​​is gebaseerd op een "correct" schematisme, nauwgezet en uit de realiteit. Het wordt vooral gekenmerkt door de onmogelijkheid om af te wijken van de normen en instructies "veilig" en orthodox, al bekend en ervaren.

Bureaucratie wordt ook pejoratief gebruikt, wanneer het wordt gezegd over de procedures van een proces, bijvoorbeeld om een ​​bedrijf te openen, om een ​​proces voor het gerecht te brengen, om originele documenten af ​​te geven, enz. Veel denkers beweren dat deze manier om bureaucratie te zien kenmerkend is voor leken en geeft aan dat moderne bureaucratie de meest efficiënte manier van bestuur is, zowel in het privédomein (bijvoorbeeld in een kapitalistische onderneming) als in het openbaar bestuur.

Bureaucratie - Max Weber

Bureaucratie maakt ook deel uit van de studies van de Duitse econoom Max Weber, die Theory of Bureaucracy heeft gecreëerd, om de manier te verklaren waarop bedrijven zichzelf organiseren. Weber definieerde bureaucratie als een organisatie gebaseerd op reguliere regels en procedures, waarbij elk individu zijn / haar specialiteit, verantwoordelijkheid en taakverdeling heeft.

Weber zei dat in de bureaucratie ook de onpersoonlijkheid, de administratie, de verschillen van sociaal en economisch niveau tussen de mensen en een niveau van hiërarchie zijn geconcentreerd. Max Weber baseerde zijn theorie op zeven principes: formalisering van regels, taakverdeling, hiërarchie, onpersoonlijkheid, technische competentie, scheiding van eigenschappen en voorspelbaarheid van elke werknemer.

Volgens Weber zijn de belangrijkste eigenaardigheden van een bureaucratisch systeem:

• Ambtenaren met bureaucratische functies worden beschouwd als ambtenaren;
• Medewerkers worden ingehuurd op basis van hun technische competentie en specifieke kwalificaties;
• Ambtenaren voeren taken uit die in overeenstemming zijn met schriftelijke regels en voorschriften;
• De vergoeding is gebaseerd op in contanten vastgelegde lonen;
• Ambtenaren moeten zich houden aan hiërarchische regels en disciplinaire codes die ten grondslag liggen aan gezagsrelaties.

Staatsbureaucratie en openbaar bestuur

In een van zijn werken liet Ludwig von Mises (Oostenrijkse econoom en socioloog) doorschemeren dat er in de staatsbureaucratie geen waardering is voor de werkelijkheid. Vanuit een bureaucratisch oogpunt vertegenwoordigt een grote en machtige staat een onbetwistbaar voordeel. Veiligheid en betrouwbaarheid bij overheidsmaatregelen betekenen echter niet noodzakelijkerwijs bureaucratie, wat vaak synoniem is met een gebrek aan uniformiteit in procedures, trage service en onverwachte vereisten in wetteksten.

Een onderscheidend kenmerk van de bureaucratische overheid is dat er een duidelijke differentiatie is tussen het publieke en het private, met een scheiding tussen de politicus en de openbaar bestuurder.

Bureaucratie in Brazilië

Het politieke systeem dat in Brazilië van kracht is, is nauw verbonden met het concept van bureaucratie dat door Weber wordt gepresenteerd, aangezien het een ideaal systeem is voor de regulering van de staat, zoals voorzien in het "juridisch-rationele" systeem. In Brazilië betekent bureaucratie vaak dat veel processen niet correct worden voltooid.

Bureaucratisering, in de context van de Braziliaanse staat, houdt verband met belangrijke transformaties in de structuur en de manier waarop de maatschappij is georganiseerd. Bureaucratisering in Brazilië leidde tot het creëren van nieuwe functies en een bestuursorgaan, en op deze manier onderging het publieke mechanisme een zeer snelle transformatie en werd het een zeer complex organisme. Wat mogelijk bereikt is met bestuurlijke efficiëntie is echter verloren gegaan in termen van politieke effectiviteit.